zonnige abrikoosjes

Ik kocht een kistje abrikoosjes die rijp waren. Vorig jaar heb ik er jam en compote van gemaakt. Het meeste heb ik weggegeven, omdat wij eigenlijk helemaal niet zoveel jam of compote eten. Ik besloot daarom om dit nu niet te maken. Maar ik heb er nog wel een mooie foto van en het laat zich raden in welke van de 3 potjes abrikozenjam zit.

Abrikozengalette
Als eerste probeerde ik een taartje uit met - heel simpel - een rol bladerdeeg als bodem.  Dit is heel handig: je hoeft dan niet al die losse bladerdeegvierkantjes aan elkaar te maken. Bovendien zit er al bakpapier onder, waardoor je de vorm niet hoeft in te vetten. Deze rollen bladerdeeg zijn gewoon in de supermarkt verkrijgbaar. Omdat wij vlak bij de  Duitse grens wonen, koop ik ze in Duitsland. Alle bakproducten zijn een Duitsland veel voordeliger dan in Nederland. Officieel maak je een galette met een zelfgemaakte bodem van bladerdeeg, maar dat is mij te veel werk.

De bodem belegde ik met een potje compote dat ik nog over had en legde er vervolgens abrikozenschijfjes op.

Daarna klutste ik een eitje en smeerde dit mengsel op het bladerdeeg. Daardoor krijg je een mooie kleur op het bladerdeeg als het gebakken is. Doe je dit niet, ziet dit er minder aantrekkelijk uit.

Wat er nog over was van de compote, verdeelde ik over de taart. En zo ziet het taartje eruit, voordat hij de oven in gaat  (voorverwarmd op 180 graden, ongeveer 20 a 25 minuten laten bakken):

En dit is het uiteindelijke resultaat:

Een lekker taartje, gemakkelijk te maken. Fris-zurig van smaak.
Ditzelfde taartje, kan ook gemaakt worden van abrikozen die geweckt zijn op suikerwater. Het resultaat is dan wat zoeter.

Midden in de winter, februari 2018, maakte ik van een rol bladerdeeg, een pot ingemaakte abrikoosjes en een pot zelfgemaakte abrikozencompote de abrikozengalette. Het resultaat was fantastisch! Met een bolletje roomijs en wat crème fraîche was het een heerlijk toetje. Hieronder wat foto's:

Geweckte abrikoosjes

Was de abrikozen, verwijder de plekjes, halveer ze, haal de pit eruit en snijdt ze in partjes. De abrikozen moeten wel rijp zijn. Bij onrijpe abrikozen, is de pit er lastig uit te halen en de smaak is nog niet optimaal. De abrikozen moeten overigens niet te rijp zijn, want dat komt de smaak ook niet ten goede. Maak suikerwater in een verhouding van 2 delen water en 1 deel suiker. Ik doe dit door het water met de suiker erin te verwarmen en te roeren. De suiker lost dan op in het warme water en het suikerwater is klaar. Ik loste 2 kilo suiker in 3 liter water op. Voor 8 kilo abrikozen, had ik daarmee, meer dan genoeg suikerwater.

Steriliseer de potten.  Hoe je dit moet doen, kun je lezen bij mijn blogje over ingelegde citroenen, of je klikt op het label 'steriliseren' aan de linkerkant van deze blog.
Vul de potten met de abrikozenschijfjes.

Schenk vervolgens het suikerwater erop tot 1 cm onder de rand van de pot.

Sluit de potten en zet deze in de weckketel. Vul de weckketel tot 3//4 van de bovenste laag potten met lauw water. Dit water moet ongeveer dezelfde temperatuur hebben als het suikerwater in de potten.
De potten worden vervolgens gedurende een half uur op 85 graden geweckt.

Hierna, haal ik potten er met een tang uit en laat ze op een doek afkoelen. Het resultaat ziet er mooi en zonnig uit: de zomer in een potje!

appelig appelsap

Alhoewel het nog zeker geen herfst is, kon ik een kist van 12 kilo appels kopen voor een klein prijsje. Omdat er bij mij in de familie een aantal sapdrinkers zijn, besloot ik er appelsap van te maken.
Hiervoor zet ik de ontsappan klaar. Wat een stellage zeg!

Het ontsappen werkt als volgt:
De ontsapper bestaat uit 3 delen; een waterreservoir, een sapreservoir en een "vergiet" waar de vruchten ingaan.
Onder in de ketel, in het waterreservoir, wordt een hoeveelheid water aan de kook gebracht. De stoom die daarbij vrijkomt, gaat - via een gat in het midden - naar boven en zorgt ervoor dat de vruchten die in het 'vergiet' zitten barsten en hun sappen vrijgeven. Dit sap wordt opgevangen in het sapreservoir. Dit sapreservoir heeft een tuitje waaraan een slangetje met een klemmetje zit. Hiermee vul je de sapflessen. Ik gebruik hiervoor de sapflessen van Weck, maar je kunt ook andere flessen gebruiken. Beugelflessen van Ikea zijn hier bijvoorbeeld ook prima voor. Zie hiervoor mijn blog over vlierbloesemchampagne.

Hoe ik de flessen steriliseer, kun je lezen bij mijn blogje over ingelegde limoenen. Je kunt ook aan de rechterkant van de blog het label 'steriliseren'  aanklikken en dan kom je er vanzelf bij de uitleg.

 
De appels worden gewassen, de vieze plekken worden weggesneden en de appels worden in tweeën of vieren gesneden, afhankelijk van de grootte van de appels.
Om goed bij de ontsapstellage te kunnen komen, plaats ik er een stoel bij.

Voor 12 kilo appels vul ik het waterreservoir van de ontsappan met 10 liter kraanheet water. Dit wordt in de ontsapper aan de kook gebracht, waardoor er stoom ontstaat.
De gesneden appels worden in het 'vergiet' gedaan. De eerste keer gaat er een kilo of 7 in. Daarna vul ik, als de appelmassa wat geslonken is,  dit nog 2 keer aan, totdat de 12 kilo erin zit. Het duurt wel even voordat de appels sap afgeven. Ik schat in dat dit wel een uur duurt.

Kijk uit met het eraf halen van de deksel, er komt onmiddellijk stoom vrij. Je kunt jezelf lelijk verbranden! Tijdens het hele proces van ontsappen roer ik een aantal keren met houten lepels door de appelmassa, zodat de appelstukken die boven liggen onderaan komen te liggen. Dit bevordert het ontsapproces.
Ik heb al eerder, op deze manier, appelsap gemaakt en mij is opgevallen dat de eerste fles heel licht van kleur is en de laatste heel donker. Ook het smaakverschil is groot: de laatste fles is heel sterk van smaak, de eerste vrij vlak.  Ook nu zag ik dit weer gebeuren, zoals je bij onderstaande foto's kunt zien:

Ik heb hierover advies gevraagd op de facebooksite van 'Wecken is hip' en het advies overgenomen om eerst een kan sap af te tappen en dit geleidelijk aan weer toe te voegen aan de ontsapper. Aldus gedaan:

En inderdaad: het appelsap is nu van dezelfde kwaliteit!

Omdat ik de hete appelsap rechtstreeks vanuit de ontsapper in de weckflessen doe en er meteen de deksels op doe, hoef ik de flessen niet meer te wecken. Ik doe er wel meteen weckklemmetjes op, deze haal ik er na een halve dag vanaf. De flessen zijn dan vacuüm getrokken, de deksel zitten muurvast.
Zoals je misschien is opgevallen, voeg ik aan de appels geen suiker toe. Ik vind het sap zoet genoeg van zichzelf, maar dat is een kwestie van smaak.
Gekoeld, eventueel  nog een ijsklontje erbij, is dit appelsap heerlijk en puur natuur!

Van 12 kilo appels, haalde ik ongeveer 9 liter appelsap. Toen vond ik het wel welletjes. Je bent toch wel een avondje hiermee bezig. Ondertussen kun je gelukkig wel allerlei andere dingen doen, want anders zou het, denk ik,  een saai werkje worden!

wonderlijke cake

Ik heb al vaker gelezen over het bakken van cake in een wonderpan. Dat gebeurt gewoon op het fornuis op vuur, het is een soort van mini-oven. Dat vind ik zo 'wonderlijk', dat ik heb besloten  om zelf zo'n pan, via marktplaats, op de kop te tikken en het uit te proberen.
De pan heeft een tulbandvorm, waar je het beslag in doet.

Deze sluit je af met een deksel met gaten.

Deze zet je op een bodemplaatje met een gat, dat je op het brandende vuur zet. De bodemplaat wordt verwarmd. De warmte stijgt door het gat in het midden de pan in en verlaat de pan weer via de ventilatiegaten in de deksel. Daardoor wordt het cakemengsel gelijkmatig verwarmd en wordt zo gaar.

En dat heb ik uitgeprobeerd!

Ik koos voor gemak en nam een kant en klare cakemix. Hieraan voegde ik nog extra toe het sap van 2 limoenen.

Ik vette de vorm in met olijfolie, mixte alle ingrediënten en deed deze in de wonderpan.







Het warmhoudplaatje plaatste ik op een gaspitje en ik zette vervolgens de hele pan op het vuur.

 Het gaspitje zette ik zo zacht mogelijk. Al snel rook de keuken heerlijk naar cake. Ik merkte wel dat het erg hard ging, het rook namelijk ook een beetje verbrand..... Na 40 minuten heb ik hem er maar snel van het gas gehaald en dit was het resultaat:

Niet helemaal wat de bedoeling was...... De cake was wel gaar en goed van smaak, maar de korst was helaas verbrand en het was ook niet gelukt om hem heel uit de vorm te krijgen.

Nu ben ik niet iemand die het er dan bij laat zitten. Hieronder volgt het verslag van poging 2!

Deze keer besloot ik een dubbele portie te maken met appelstukjes er doorheen. Weer met een kant en klare cakemix (2 stuks) met als toevoeging 3 in kleine stukjes gesneden appels met wat kaneel.

Ik mengde alles door elkaar

En deed dit in de wonderpan. Deze keer vette ik de pan niet in met olijfolie, maar gewoon met de roomboter.

En weer op het vuur. Dit keer op het gaspitje dat het minste vuur geeft.

Deze keer duurde het erg lang, voordat de cake begon te geuren. Al met al heeft hij wel 2 uur op het vuur gestaan. Met een breinaald probeerde ik of de cake gaar was. Je steekt dan de breinaald in de cake. Als deze er droog uitkomt, dus als er geen cake aan blijft plakken, is de cake gaar.
Nadat ik de wonderpan van het vuur had gehaald, heb ik hem op een rooster laten afkoelen.

En pas toen de cake lauw was, heb ik hem omgedraaid en op het rooster gestort. Ik voelde meteen dat hij los liet. Hij ging er veel beter uit dan de eerste cake die ik gemaakt het.

En hij zag er ook veel beter uit! Natuurlijk kan het nog veel beter, maar met dit resultaat ben ik al heel tevreden. Hij smaakte trouwens uitstekend!

Ik vind het trouwens heel goed kunnen om meteen een dubbele portie in de wonderpan te maken. Je hebt dan een mooie flinke tulband-achtige cake, waar je veel stukken uit kunt snijden.

wonderlijke cake met krenten

Deze maakte ik op dezelfde manier als hierboven beschreven staat. Ik voegde er alleen een handvol krenten aan toe en maakte het deeg ik de keukenmachine. Hieronder volgt een fotoverslag: