6bb2f6147344ad4b92669813e49ea96ec9f7074ab6e543212358076a669813e49ea96ec9f7074a3156441989c524b3fef24cc0c67b44549f60e23c67f45d286bb2f6147344ad4b920d548cb91e27d36215b6e5432123e6cd8d970952e4de0672c

zondag 22 november 2020

Fruit over: maak een crumble!

 


Het is niet te geloven, maar vandaag, 22 november, haalde ik nog rijpe vijgen van onze vijgenstruik!

En er zitten nog de nodige onrijpe vijgen aan, die ook een poging doen om nog rijp te worden. Dit heb ik nog nooit meegemaakt, hier in Nederland. Gevolg hiervan is, dat wij omkomen in de vijgen. We laten de vogels er volop van genieten, maar ik kan niet laten om er nog steeds van te plukken. 

De vijgjes die van de struik komen, zijn kleiner dan de eerste lichting. Ze zijn echter dieprood van kleur en heel smaakvol. Er zit wel een wat harder vel omheen, waardoor ik het niet echt lekker vind om ze uit het vuistje te eten. Ze zijn echter prima om te verwerken tot allerlei gerechten. Ik heb er inmiddels de nodige in de diepvries zitten. Deze zijn onder meer voor een vriendin, die ze graag verwerkt tot confituur voor bij de yoghurt of kwark. 

Het maken van een fruitcrumble

Het is heel erg gemakkelijk om, van fruit dat je over hebt of wat al wat langer in je fruitmand ligt, een crumble te maken. Dit kan ook met bevroren fruit. Met wat slagroom en vanille-ijs, heb je een lekker dessert. Voor mij is altijd de maatstaf of iets lekker is, of het opeens stil is aan tafel. En dat is gegarandeerd het geval bij zo'n fruitcrumble.

De basis van een eenvoudige crumble is een mengsel van boter, bloem, suiker zout

Ik snijd de boter in kleine stukjes, voeg dit bij het meel, suiker en het zout en meng dit met de hand. De boter knijp ik, met de bloem en de suiker, tot brokjes. Het moet niet te fijn worden, want dan is het effect van brokjes crumble, weg. 

Vijgencrumble

In de ovenschaal doe ik de in stukken gesneden vijgen. Ik maak de schaal gewoon vol en let niet op gewicht of zo. Ik voeg nog extra stukjes vijg op port toe en wat lepeltjes port uit deze pot, om extra smaak te verkrijgen. Dat hoeft natuurlijk niet. Het recept hiervan, is in het volgende blogbericht te lezen: recept vijgen op port en rode wijn .

Ik voeg nog wat tijmhoning toe. Hierdoor karamelliseert de vijgenmassa. Dit geeft een extra smaakeffect. 

 Hierover heen, strooi ik royaal het crumble-deeg. Met de nadruk op royaal, want dat is erg lekker.

Vervolgens gaat dit gedurende een halfuurtje in een voorverwarmde oven van 200 graden. Het ruikt dan inmiddels heerlijk in de keuken. Met wat slagroom erbij, werkelijk niet te versmaden. 

Dit kan ook met bv. frambozen.

Waarbij ik crumble gebruik, die ik bewaard heb in de diepvries. Dat kan namelijk ook heel goed. Crumble die over is kan worden ingevroren en, zonder te ontdooien, worden toegevoegd aan het fruit.

Zo ontstaat weer een lekkere fruitcrumble van frambozen:




Ingrediënten en werkwijze voor een fruitcrumble

- 250 gram bloem

- 125 gram boter

- 125 gram suiker 

- snuf zout

- fruit dat je over hebt (appels, vijgen, frambozen, pruimen, enzovoort)

- crumble die over is, kan uitstekend worden ingevroren. Een volgende keer kan deze rechtstreeks vanuit de diepvries op het fruit worden verdeeld en gebakken. 

Werkwijze

- verwarm de oven voor op 200 graden

- Vul een ovenschaal met fruit. Doe hier, na gelang je smaak, eventueel wat honing of poedersuiker overheen. 

- snijd de boter in stukjes en wrijf dit door de bloem, suiker en het zout, zodat een korrelige massa ontstaat

- gooi dit royaal over het fruit in de ovenschaal

- zet de ovenschaal ongeveer een half uur in de oven, totdat er een mooie bruine korst is ontstaan.

vrijdag 30 oktober 2020

azijn van afval van peren: perenazijn

 

Ik ben een tijdje druk in de weer geweest met het experimenteren met het maken van allerlei soorten azijn: frambozenazijn, witte wijnazijn, rode wijnazijn, appelazijn.......... Hier is van alles over te lezen op deze blog. 

Inmiddels staan er de nodige flesjes azijn in de kelder en in de keukenkast. Ik gebruik ze als ingrediënt bij een vinaigrette, om de smaken van een gerecht beter uit te laten komen  of om allerlei groenten of fruit mee in te maken. Denk daarbij aan komkommers, peppadews, druiven, enzovoort. Ook hier is het nodige over te vinden op deze blog. Ik heb er mooie azijnpotten voor aangeschaft. Voornamelijk in Frankrijk, als ik daar was. Daar leeft de azijnmaakcultuur veel meer, dan bij ons.


Maar, ik maak azijn ook in goedkopere potten.  Dat ziet er erg mooi uit: 

Over het maken van appelazijn, is het nodige te lezen op internet. Over perenazijn kom je heel weinig tegen. Naar mijn idee, moet het procedé hetzelfde zijn als bij appelazijn. Ik heb dit uitgeprobeerd en inderdaad; de manier van maken is hetzelfde. 

Omdat ik van mijn buurvrouw stoofpeertjes had gekregen, maakte ik van de schillen en klokhuizen weer azijn. Deze keer in een gewone weckpot. 

Doe het perenafval in de weckpot en vul de pot voor 3/4 met water: 

Druk dit afval goed aan en leg er iets zwaars op, waardoor het perenafval onder water blijft:

Ik gebruik hiervoor 5 kleine weckdekseltjes:

Doe een doekje op de pot en zet dit vast met een elastiekje:

Er kan zo zuurstof bij wat nodig is om het fermentatieproces te laten slagen. En, er kunnen zo geen fruitvliegjes bij.

Voor het verdere proces, is de gang van zaken hetzelfde als die bij de appelazijn. Als je op de volgende link klikt, vind je hierover alle informatie: het maken van appelazijn

Azijnmoeder in de perenazijn:

Van de zomer maakte ik perenazijn. Hiervan staan 3 flessen in de kelder. Terwijl ik ze aan het bekijken was, zag ik in 1 van de flessen een mini-azijnmoeder! Wat is dat toch wonderlijk. Deze moeder was spontaan ontstaan. Het gekke is dat dit proces in 1 van de 3 flessen plaatsvindt, terwijl deze azijn op dezezelfde manier is gemaakt en op dezelfde manier is opgeslagen. De natuur gaat zijn eigen weg........Deze moeder heb ik vervolgens gebruikt om een witte wijnazijn van te maken. 

De fles perenazijn met in de hals de mini-azijnmoeder

close-up van de mini-azijnmoeder

zondag 25 oktober 2020

Peppadews van Maggiesfarm in zoetzuur


Al enige tijd volg ik Maggies farm op facebook, te vinden als je op de volgende link drukt: maggies farm .  De farm bestaat uit 2 mensen, waarvan ik de dame heb ontmoet. Zij is een bevlogen hobby-peperkweker. En ik kan het weten, want ze heeft mij haar land, waar ze haar pepers op kweekt, laten zien. 

Een prachtig stuk land vol met allerlei pepers en andere groenten. Samen hebben wij wat pepers geplukt. Ook kreeg ik allerlei groenten van haar mee naar huis.  

Naast de pepers die je bij Maggies farm kunt kopen, maakt Maggie allerlei producten met haar pepers, variërend van diverse soorten sambal tot sauzen tot chilijam. Op de website Maggies farm zijn deze producten terug te vinden. Ook is Maggies farm op plaatselijke seizoensmarkten aanwezig. Helaas is dat dit jaar, door de Corona-crisis niet gelukt. Ik heb bij haar een paar mooie cadeaupakketten meegenomen, bestaande uit een potje gembersambal, 2 potjes verschillende soorten mosterd en een klein potje chilijam. Leuk verpakt in een mandje.

Toen ik er was, zag ik dat Maggie ook peppadews kweekt. Dit zijn de rode pepertjes die je in de winkel koopt, meestal gevuld met geitenkaas, ingelegd in olie. Een heel lekker borrelhapje, maar best duur. Maggie vertelde dat zij deze peppadews zelf inmaakt en dan vult met bijvoorbeeld geitenkaas of roomkaas. Dat wilde ik natuurlijk ook zelf proberen! Een week later liet Maggie weten dat ze voor mij peppadews had liggen. Op naar Grubbenvorst en met 2 kilo peppadews rijker, ging ik weer naar huis. 


De peppadews worden goed gewassen. Daarna snijd ik het kopje van het pepertje af en haal de zaadjes en zaadlijstjes eruit. Een klusje dat ik heb gedaan, terwijl ik oude afleveringen zat te kijken van 'Cold feet', een aanrader trouwens. Ik ging er vanuit dat deze pepertjes niet zo heet zijn en had geen handschoenen aan tijdens het schoonmaken. Dat heb ik geweten. Ik heb dagen last gehad van brandende vingers. Op aanraden van Maggie heb ik mijn handen gewassen met melk. Dat hielp wel wat, maar het brandende gevoel is nog een paar dagen teruggekomen. Nooit meer dus welke soort van peper dan ook, schoonmaken zonder handschoenen! Weer wat geleerd. 

Vervolgens heb ik de schoongemaakte pepers ongeveer 3 minuten geblancheerd. Hierbij laat je water met een beetje zout aan de kook brengen. Dan doe je de pepertjes erin. Je wacht tot het water weer kookt en laat het dan 3 minuten koken. 


De pepertjes worden dan in een zeef opgevangen en met koud water afgespoeld.


Deze afgespoelde pepertjes, laat ik nog even op keukenpapier liggen om zoveel mogelijk kookwater te verwijderen. Ik wil namelijk niet dat het zoetzuurmengsel te zeer verdund wordt door dit kookwater.

Ondertussen maak ik het zoetzuurmengsel. Omdat ik wil dat het zoete goed naar voren komt ( ik vind het anders te heet), heb ik de volgende verhouding gehanteerd:
1 deel azijn op 1 deel water op 0,7 deel suiker. Hieraan heb ik als specerijen toegevoegd een vers laurierblaadje en een kaneelstokje. Dit heb ik 10 minuten laten koken.


Mijn azijn bestond uit een deel frambozenazijn en een deel appelazijn. Je kunt ook gewone azijn gebruiken, net wat je in huis hebt of lekker vindt. Ook kun je er diverse specerijen aan toevoegen, ook weer afhankelijk van wat je lekker lijkt.

De peppadews worden in brandschone potjes gedaan.


Dit wordt overgoten met het hete azijnmengsel. Als je azijnmengsel over hebt, kun je dit in een glazen pot bewaren voor een volgende keer. 


Om te voorkomen dat er luchtbelletjes in het mengsel zitten, ga ik er met een mes in en beweeg dit in de vloeistof. Je ziet dan, dat er belletjes omhoog schieten. Eventueel vul ik de potjes dan nog met wat azijnmengsel aan tot 1 cm onder de opening. De potjes worden gesloten met de deksel.


In principe zijn ze dan klaar. Vroeger was het zo dat je deze potjes dan even op hun kop moest zetten. Ik lees nu allerlei berichten dat dit niet meer zou hoeven. Ikzelf weck de potjes altijd nog even voor de zekerheid. Dit doe ik op 90 graden, gedurende een half uur. Hiervoor hoef je geen weckketel te hebben. In de volgende link, lees je hoe dit ook kan in een gewone pan: wecken in een pan


Een dag later heb ik de peppadews al uitgeprobeerd. Dit is natuurlijk niet de bedoeling, je moet ze zeker een week of 3 laten staan, voordat de smaken goed op elkaar zijn ingewerkt. Ik kon het echter niet laten. Ik heb ze gevuld met een zachte kruidenkaas. De smaak was al goed: het peperige, het zure en het zoete kwamen al goed naar voren. 
Het vullen van de pepertjes heb ik gewoon met een theelepeltje gedaan. Dit kan ook met een slagroomspuit. Deze kon ik echter zo gauw niet vinden! Met een theelepeltje is echter ook goed te doen. En naarmate je er meer vult, krijg je er steeds meer handigheid in. 


zondag 27 september 2020

Appelcompote, gestoofd in rode port met vanillesuiker

 


Gisteren was ik bij de appelboer Veens in Slijk-Ewijk. Als ik in de Betuwe ben, waar mijn familie woont, ga ik daar altijd appels en peren halen. Het fruit is van goede kwaliteit en redelijk van prijs. En vooral, hele vriendelijke mensen! Ik ga er graag naartoe.

In de oogsttijd staat er buiten een grote houten krat waarin appels liggen, die niet in de gewone verkoop kunnen. Ze zijn vreemd van vorm, hebben een beurse plek of zijn , qua formaat, afgekeurd. Voor 2 euro 50 kun je een grote zak meenemen. Ik denk dat er in zo’n zak ongeveer 10 kilo gaan. Heel leuk dus, om van alles  van te maken.

Dit zijn de appels die ik over had. Eronder liggen stoofperen. Deze troffen wij aan in de buurt van Rotterdam. 6 kilo voor 2 euro. Die heb ik meegenomen. Het heeft gelukkig geen haast om deze te verwerken. Stoofpeertjes blijven wel even goed, als je ze goed opslaat. Ik doe dat door ze te controleren en dan in de kelder weg te leggen.

By the way: stoofpeertjes

In deze mand liggen bovenop nog wat appels die ik over had. Eronder liggen stoofpeertjes. Gisteren waren wij in Rotterdam bij onze zoon. Op de terugweg, kwamen wij, langs de weg, stoofpeertjes tegen. Een zak van 3 kilo voor 1 euro. Ik heb 2 zakken meegenomen. De peertjes heb ik gecontroleerd en vervolgens weggezet in de kelder. Zo hoeven ze niet meteen verwerkt te worden.

Terug naar de afvalappels:

Een vriendin van mij, een dame van respectabele leeftijd, heeft haar hele leven lang, met veel plezier, gekookt. En nu nog steeds. Vorig jaar verraste ze mij met een prachtige pot met een roze gekleurde appelcompote met cranberries. De compote was niet alleen mooi, ze was ook nog eens heel lekker. Een echter herfstige en winterse aanvulling op allerlei maaltijden. 

Het recept is eenvoudig.

Schil de appels, verwijder het klokhuis en verdeel de appel in 8 partjes (of meer of minder, afhankelijk van de grootte van de appel). Doe er, naar smaak suiker of vanillesuiker bij, rode port en cranberries. 


Breng dit, onder regelmatig roeren, aan de kook. De kunst is om een aantal partjes heel te houden. Houd dit dus goed in de gaten. Anders is het geen compote meer, maar wordt het moes. 


Op bovenstaande foto is het proces net begonnen. Een deel van de appels moet tot moes worden gekookt, een deel moet als appelspartjes blijven. 

Tenslotten kan deze appelcompote in schone potten worden geschept. Houd in de gaten dat je schoon werkt. Dus de potten schoon: ik doe dat door ze in de afwasmachine te laten wassen. Vervolgens haal ik ze heet uit de machine, zet ze op de kop op een schone theedoek, samen met de deksels. Op het moment van vullen keer ik ze om, vul ze, maak de rand schoon, doe de deksel erop en zet ze even op de kop. Dit schijnt trouwens niet nodig te zijn, volgens berichten op de facebookpagina 'wecken is hip'. Ik doe het toch maar, omdat mijn vriendin aangeeft dat zij dit altijd zo doet. 

Aan wecken begin ik niet. Ik denk dat de compote dan tot een moes verwordt. 

En zo krijg ik prachtige potten met appelcompote met cranberries gestoofd in rode port met vanillesuiker! 



zondag 20 september 2020

De laatste courgettes: snel courgettebrood van Yvette van Boven

 

Dit jaar had ik 2 courgetteplanten in de tuin: een groene en een gele. Jaren terug had ik een moestuintje in een officieel moestuinenplantsoen. Met de vorige huurder van deze moestuin, had ik afgesproken dat hij dit tuintje zou omspitten en meteen bemesten met, geloof ik, koeienmest. Dat jaar was de groei van de courgettes niet bij te houden. Ik heb er toen veel weggegeven en kwam toch nog regelmatig een uit zijn kluiten gewassen courgette tegen. 

Dus mijn verwachtingen van de courgetteoogst waren dit jaar hoog gespannen. Dat viel helaas erg tegen. Af en toe kwam er een courgette van de planten af. Ik denk dat ik er - in het totaal - een stuk of 12 heb kunnen oogsten. Deze magere oogst wijd ik aan de magere grond waarop de courgetteplanten stonden. Een weet voor volgend jaar!  Dan ga ik zeker weer twee planten zetten. Want courgettes zijn zulke veelzijdige groenten. Ik weet er nu veel beter raad mee dan in de tijd dat ik een echte moestuin had en omkwam in de courgettes. 

Op de valreep, maakte ik een courgettebrood naar receptuur van Yvette van Boven. Ik heb dit brood ook, aan het begin van het courgetteseizoen gemaakt. We vonden het erg lekker.

Deze keer maakte ik het met wat extra toevoegingen: in stukjes gesneden knoflook olijven en geraspte oude kaas in het deeg. 

Ik maakte een mengsel van rasp van gele en groene courgette. Dat ziet er erg mooi uit. Hieraan werd toegevoegd zelfrijzend bakmeel, bakpoeder, zout en havermout. 


Als kruid is toegevoegd tijm. Ikzelf deed er nog wat extra oude kaas bij en wat stukjes knoflookolijven.

Hieraan werd karnemelk met een geklutst ei gedaan.


Dit heb ik met de hand gemengd en vervolgens kort gekneed op het keukenblad. Vervolgens heb ik hiervan een bol gevormd (die overigens behoorlijk plakte). Deze heb ik op een, met meel bestrooide, ovenplaat gelegd. De deegbol smeerde ik in met het karnemelk-eirestant. Hierop kwam nog wat oude kaas. De bol werd vervolgens gekerfd met 2 forse sneden.



Deze bol heeft 48 minuten in de oven gestaan op 200 graden. Na 40 minuten heb ik hem eruit gehaald, maar was het mes dat ik erin stak, nog een beetje nat. Ik heb de bol toen nog 8 minuten laten bakken. En toen was de bol perfect!  Na 30 minuten in de oven te hebben gestaan, heb ik er aluminiumfolie opgelegd, omdat ik zag dat de kaas op de bol bruin genoeg was. Hiermee voorkom je dat de kaas gaat verbranden. De bol gaart de bol ondertussen onder het aluminiumfolie verder in de oven. 

Voor het recept en de werkwijze verwijs ik naar het boek 'Home made basics' van Yvette van Boven. Ook is het recept op internet te vinden: recept courgettebrood . Ik heb zelf nog wat in stukjes gesneden knoflookolijven en geraspte oude kaas verwerkt in het deeg. Ik zou zeggen: kijk wat je in je koelkast hebt liggen, waarvan je denkt dat dit een lekkere toevoeging kan zijn aan dit brood! En verwerk dit dan in het deeg. 

Wij aten dit brood met een restje stoofvlees dat ik nog over had van gisteren. Ik deed nog wat diepvrieserwtjes bij het stoofvlees. Heel lekker.



maandag 13 juli 2020

Drogen van kruiden uit de tuin




In mijn tuin staan flinke kruidenplanten. Tijd dus om de kruiden te drogen. Ik maakte bossen van de citroenmelisse, appelmunt, Turkse munt en oregano. En deed dit later met verveine. 
Deze heb ik ongeveer 2 weken laten drogen, opgehangen onder een afdakje. En toen waren ze echt droog. 

gedroogde appelmunt

De kruiden die ik gebruik voor kruidenthee heb ik van de steeltjes afgeritst met de hand en in een pot gedaan.

De oregano die ik gebruik in gerechten, heb ik ook van de stelen afgerist. Vervolgens heb ik deze in een koffiemolen vermalen. In de volgende link, is meer te lezen over het gebruik en de aanschaf van deze koffiemolen: gebruik van koffiemolen



na de eerste maling

Op bovenstaande foto is de oregano nog niet genoeg vermalen naar mijn zin. Ik heb deze nog een keer extra gemalen waarna de oregano fijn genoeg was, naar mijn smaak.

Hieronder is in een filmpje de eerste maling te zien:


En dit is het resultaat:



Dit zijn de theekruiden die ik van de winter gebruik om thee van te zetten. Zolang het nog zomer is, gebruik ik deze kruiden vers uit de tuin.