te oud gist: broodjes mislukt. Weer wat geleerd....

 

Vorige week lukte het mij om een prachtig brood te maken. Mooi gerezen, luchtig en goed van smaak. En natuurlijk heb ik daar geen foto's van gemaakt.......

Aangemoedigd door dit goede resultaat, maakte ik vandaag broodjes. Bij de eerste rijs, zag ik al dat het deeg niet zo wilde rijzen. Ik heb het daarom langer bij de kachel laten staan, lekker in de warmte.

Voor de foto, even zonder doek die er overheen moet liggen

Ook de tweede rijs had weinig resultaat. Toch maar in de oven gedaan en gebakken. Helaas namen de broodjes niet in volume toe. Ze zagen er wel lekker uit:

En moedig heb ik ze op tafel gezet:

Ze waren wel te eten, maar je voelt al als je ze oppakt, dat ze heel zwaar zijn in verhouding tot de grootte van het broodje. Ik vermoed dat het vanavond stenen zijn geworden. 

Natuurlijk heb ik zitten denken hoe dit kan. Ik denk dat ik erachter ben. Het gist was namelijk heel oud.

De datum tot wanneer het goed bruikbaar is, staat op de verpakking. Daarna neemt de kracht van het gist snel af. Weer wat geleerd! Door schade en schande wordt men wijs. 

Ik heb er nu even genoeg van, maar ik ga binnenkort weer aan de slag met nieuw gist!

Een onverwacht cadeau: een hertenbout van 7 kilo

 

Omdat onze jongste zoon vandaag, in de vroege ochtend op nieuwjaarsdag,naar Goa in India is vertrokken voor een 300-urige yogalerarenopleiding, hadden wij van de week een feestje. Als verrassing kregen wij van vrienden van hem een hertenbout. 

Wat een verrassing! Ik had zoiets nog nooit bij de hand gehad. Het hert was vorige week in het wild geschoten. Het feestje was erg leuk, de dag erna moesten we bijkomen. 

En op nieuwjaarsdag was het zover. Nadat ik diverse filmpjes op youtube had bekeken over het uitbenen van een hertenbout, ging ik aan de slag. De vriend van wie wij de bout hadden gekregen, had aangegeven dat ik daar rustig een dag voor moest uittrekken. 's Ochtends keek ik filmpjes en 's middag ging ik echt aan de slag.

Ik vond een heel goed filmpje: ontleden van hertenbout

Het was spannend om er aan te beginnen, maar toch viel het me erg mee. De stukken vlees zitten als het ware verborgen, maar laten zich er, als je je laat leiden door de structuur van de bout , gemakkelijk uit halen. Dat vond ik eigenlijk een soort van wonder.

Ik vermoed dat dit de ossenhaas is. Dit moet ik nog uitzoeken.

En zo ontleedde ik de hertenbout in mooie stukken. Het ontvliezen van de stukken ging me gemakkelijk af, omdat ik dit ooit eerder bij een reeenrugje heb gedaan. 

Het is intensief werk. Tussendoor even een opkikkertje:

En dit is het resultaat:

Wat een mooi vlees! Veelal biefstuk en ik hield ook wat poulet over voor een hertenstoofpotje. Nu even bijkomen en dan ga ik vandaag of morgen aan de slag met bouillon en een hertenstoofpot. Wordt vervolgd!