Op de facebookpagina van 'Wecken is hip' las ik over het droogwecken van paprika's. Voordeel hiervan schijnt te zijn dat de paprika's wat 'harder' blijven, dan wanneer je ze eerst blancheert en dan weckt in water.
Ik heb nog nooit drooggeweckt. De eerste keer dat ik erover las, vond ik het ook maar een vreemd verschijnsel. Maar naarmate ik er meer over zag bij 'Wecken is hip', wilde ik het toch eens proberen.
In mijn boeken kon ik niets vinden over het droogwecken van paprika's.
Vandaar dat ik een vraag heb gesteld bij 'Wecken is hip'. De antwoorden hierop waren niet duidelijk. Er werden verschillende adviezen gegeven. Mijn speurtocht vervolgens op deze facebookpagina leidde ook niet tot een eenduidig antwoord. Ik ben daarom maar vooral afgegaan op wat een bekende weckster Carmen Zuidervaart aangaf.
De paprikastukjes moeten rauw in de pot en flink worden aangedrukt. Dit lukt het beste, als ze in kleine stukjes worden gesneden.
Vervolgens heb ik er een scheutje water bij gedaan. (nagekomen bericht: het blijkt niet nodig om er een scheutje water bij te doen, de paprika's laten zelf vocht los tijdens het weckproces. Het niet toevoegen van water, komt de smaak bovendien ten goede). Deksels, ring en klemmetjes erop. En dat was het.
Dit moet een uur op 100 graden wecken. Het water wordt koud in de weckketel gedaan, omdat de inhoud van de potjes ook koud is.
En dit is het resultaat:
Na een paar uurtjes staan, ziet het er zo uit:
De paprikamassa is voor ongeveer 1/5 deel geslonken. Ik ben benieuwd hoe de paprikastukjes uit de pot komen. Ik zal het hieronder, te zijner tijd, laten weten.
