Zelfgekweekte San Marzano-tomaten

 

Ja, het is gelukt! Na maanden van observeren, dieven en water geven, zitten er nu rijpe tomaten aan mijn planten. 

Ik haalde al een aantal jaren San Marzano-tomaten in Genk bij Manuela di Rotilio. Zij laat deze tomaten rechtstreeks met een grote vrachtwagen uit Italië komen. Deze tomaten zijn geweldig voor de zogenaamde passata: ingedikte tomatensaus. Ze zijn stevig met veel vruchtvlees en bevatten weinig sap. Ik schreef er al meer over: San Marzano-tomaten

Vorige zomer lukte dit niet. We stonden in een lange rij bij Manuela te wachten, toen het bericht kwam dat de vrachtwagen met autopech, langs de snelweg stond. Dat was erg jammer. 

In de winter kocht ik een pakje met 15 San Marzano-zaadjes. Ik wilde zelf eens proberen of ik deze tomaten zelf opgekweekt kon krijgen. In februari heb ik de zaadjes gezaaid. Alle zaadjes kwamen uit! Maar, omdat mijn ervaring is dat tomaten kweken in de buitenlucht - zonder bescherming tegen de regen - bij mij meestal mislukt, heeft mijn man een afdakje gemaakt. 

En daar plaatste ik bijna alle tomatenplanten. Natuurlijk veel te dicht op elkaar, maar ik wilde het toch zo proberen.  Er tussenin plantte ik basilicum, want dat schijnt goed te zijn voor de tomatenplanten.

De planten ontwikkelden zich voorspoedig.

Ik heb ze keurig gediefd en veel water gegeven. Dat water geven moet zo laag mogelijk worden gedaan, omdat de bladeren slecht tegen water kunnen. 

Inmiddels las ik op facebook veel berichten over mensen die aangaven dat ze hun tomatenplanten moesten rooien omdat ze aangetast waren door de aardappelziekte oftewel Phytophtora. De stelen worden dan zwart en de tomaten krijgen, in no time, zwarte vlekken. Al je werk is voor niets geweest. Tomatenplanten die onbeschermd in de buitenlucht staan, lopen bij veel regen, extra risico. Mijn tomatenplanten zijn hiervan grotendeels verschoond gebleven door het afdakje. Ik heb 2 planten moeten rooien, omdat deze, volgens mij, de aardappelziekte hadden. Verder heb ik angstvallig elk blad, waar maar een zwart vlekje opzat, weggeknipt. En nu is de tijd daar, dat ik mijn eigen San Marzano-tomaten kan gaan oogsten.

Ik laat ze binnen voor het raam in de zon, afrijpen. Met een beetje geluk, kan ik nog een aantal schalen tomaten oogsten en kan ik aan de slag. Wordt vervolgd. 

Dit is een voorgerecht in een restaurant: bruchetta met verse tomaatjes, basilicum en veel olijfolie. Ik hoop dit ook nog eens met mijn eigen tomaten te kunnen maken.......