Ik kom uit het Betuwse dorp Gendt. Als wij over de dijk reden, kwamen we langs Fort Pannerden. Een heel geheimzinnig fort, waar we absoluut niet naar toe mochten. Volgens mijn moeder was het heel gevaarlijk terrein en was er zelfs een 10-jarig jongetje verongelukt. Op mijn 18e vertrok ik al uit de Betuwe om te gaan studeren. Mijn ouders en broers zijn er altijd blijven wonen. Ik kom er dus nog regelmatig. En het fort bleef altijd intrigeren. Het raakte in verval en werd in 2000 gekraakt. In 2006 werd het spectaculair ontruimd. Het lukte de Mobiele Eenheid niet om de krakers uit het fort te krijgen, waarna het leger er aan te pas moest komen met een mobiele toegangsbrug. Maar de krakers gaven niet op en herkraakten het fort. De gemeente wilde niet nog een keer ontruimen en sloot een overeenkomst met de krakers. Ook dit is inmiddels een stukje geschiedenis dat bij het fort hoort. Naast natuurlijk de verdedigingsfunctie waarvoor het aanvankelijk gebouwd is.
Inmiddels is het fort gerestaureerd. En gisteren was het eindelijk zo ver: we brachten een bezoek. Het was indrukwekkend om door het fort te lopen, te zien hoe intact het is en de geschiedenis, verteld door 1 van de vele vrijwilligers, te horen.
Na het bezoek aan het fort liepen we naar de Pannerdense kop.Het gebied daar is erg mooi.
Een muntsoort die heel verfijnd ruikt. |