gedroogde bonen: toch maar eens gaan gebruiken

 .

 Ik lees vaak over bonen: de boon is een peulvrucht, die zeer gezond is en laag belastend voor het milieu. Ze zijn een bron van eiwitten, vezels, vitamines en goede koolhydraten. Maar om ze nu actief te gaan gebruiken? Mij kost dat nogal wat moeite.

Wel gebruik ik linzen en kikkererwten regelmatig: linzen in de linzensoep en kikkererwten in de curry. Of om hummus mee te maken. Maar, zijn dit bonen? Ik heb het opgezocht:

De kikkererwt blijkt de, misschien wel, meest gegeten boon van de wereld te zijn. Ze zijn heel gezond: rijk aan vezels en eiwitten. Daarnaast bevatten ze relatief veel ijzer, kalium, magnesium en vitamine B6.

Linzen blijken geen bonen te zijn, maar behoren wel tot de peulvruchten (waartoe de boon ook behoort). Het grote verschil tussen linzen en bonen is dat je linzen niet hoeft te weken. Verder bevatten ze, net als bonen, veel eiwitten en vezels.

 Inmiddels heb ik de nodige zakken met gedroogde bonen verzameld. Met de bedoeling om hier eens mee aan de slag te gaan. Ik vind bonen heel lekker, maar, zoals waarschijnlijk velen, eet ik ze haast nooit. 

lima, canellini - en black beans

 

borlotti - en witte bonen en kikkererwten

 Laatst hoorde ik Yvette van Boven op de radio. Zij zegt dat ze altijd bonen heeft staan en ze ook elke dag eet. In de boeken van Ottolenghi kom ik veel tegen over bonen. 

Lang verhaal kort: ik ben aan de slag gegaan. Als eerste met de lima-bonen omdat ik een mooi recept bij Ottolenghi zag.

Het is heel mooi om te zien hoe de bonen haast verdubbelen, als ze een nacht in het water hebben gestaan. En wat waren deze lima-bonen onverwacht lekker.  Mijn tocht met de bonen wordt vervolgd in komende blogberichten!